Een verlamd meisje als Evangelist

vader en moeder met hun Kausar - bewerkt-2

Het is intussen al enige tijd geleden maar het staat op m’n netvlies gegrift: het bezoek aan dat arme gezin in een dorpje in een van de uithoeken van Centraal-Azië. Samen met de arts/evangelist uit de hoofdstad - laten we hem Lukas noemen - en de plaatselijke predikant was ik er over de stoffige en hobbelige wegen naar toe gereden. “Je moet hen echt ontmoeten” hadden ze me gezegd, “dit laat goed zien wat het belang is van het medische werk dat we doen.”

Lukas geeft leiding aan de medische kliniek in de hoofdstad waar christelijke artsen en verpleegkundigen goede medische zorg geven aan mensen die een privékliniek kunnen betalen. De opbrengst hiervan maakt het mede mogelijk om arme mensen gratis medische zorg te geven. Als GZB steunen we dit medisch werk en al langere tijd zijn we op zoek naar een arts die uitgezonden zou kunnen worden ter versterking van dit mooie stukje werk.

Het medische team trekt regelmatig naar het platteland waar nog veel mensen verstoken zijn van de meest elementaire medische zorg. Tijdens zo’n bezoek bracht de moeder van het gezin dat we gaan opzoeken haar verlamde dochtertje, Kausar, mee: “Dokter, kunt u haar beter maken?”

En daar zitten we dan in de eenvoudige woonkamer waar een feestelijk gedekte tafel klaarstaat voor de gasten. We zijn duidelijk heel erg welkom. Lukas vertelt en vertaalt. “Het was snel duidelijk dat de verlamming ernstig is en dat we medisch gezien in deze situatie helaas niet heel veel konden doen. Maar met wat hulpmiddelen en fysiotherapie in de kliniek hebben we gelukkig toch wat winst kunnen boeken. We hebben voor hen gebeden en moeder geholpen hoe met Kausar om te gaan en haar zo goed mogelijk te verzorgen. De plaatselijke predikant is te hulp geroepen en hij heeft het gezin regelmatig bezocht, hen praktisch geholpen met voedsel en het Evangelie verteld en steeds voor hen gebeden. En zo is de moeder gaandeweg tot geloof gekomen en later ook de vader.”

''Zonder haar zouden we nu nog steeds in duisternis wandelen, maar nu hebben we vrede met God gevonden.''

Als Lukas hier is aangekomen in het verhaal, beginnen de ogen van de vader te stralen: “Ik voelde ineens zoveel liefde voor Kausar in mijn hart stromen, iets dat ik nog nooit eerder gevoeld had, het kwam gewoon over me.”Hij houdt zijn verlamde dochtertje voorzichtig vast met zijn grote werkhanden. Ontroerend om te zien, deze grote stoere man die zijn kwetsbare kind teder in zijn armen neemt. Hun dochtertje is nog steeds verlamd maar hun leven is compleet veranderd: er is vrede, vreugde en blijdschap gekomen in hun leven. Ook naaste familieleden zijn tot geloof in Jezus gekomen. De moeder zegt “Kausar is onze Evangeliste: door haar zijn we tot geloof gekomen en onze familie ook. Zonder haar zouden we nu nog steeds in duisternis wandelen maar nu hebben we vrede met God gevonden.”

Kausar betekent: een bron van grote overvloed. Wat een toepasselijke naam! In stilte denk ik: wat zou het mooi zijn als we een arts zouden kunnen vinden om dit prachtige werk verder te versterken. Vanuit onze medische overvloed delen daar waar zo veel minder goede zorg is. Om tot zegen te zijn en zo ook zelf gezegend te worden.

Door Arie van der Poel, regiocoördinator Midden-Oosten en Centraal Azië

Dit verhaal verscheen eerder in de Waarheidsvriend.